Ploeteren

Gisterochtend zijn we naar een weeshuis geweest. Hier worden kinderen opgevangen met een leeftijd van 0 tot 3 jaar. Het weeshuis zelf is relatief rijk en daarom is er ongeveer per 2 kinderen een begeleider. Op dit moment zijn er ongeveer 70 kinderen. Toch mochten we maar met een stuk of 8 kinderen buiten spelen. Een andere begeleider had geen zin om naar buiten te gaan en dus hadden we pech… Ook werd ons verteld dat ze in dit weeshuis liever geen kinderen ter adoptie weggeven want dat gaat ten koste van de werkgelegenheid. Heel erg krom.
Toch was het erg leuk om met de kinderen bezig te zijn. Op het laatst mochten we ook even binnen kijken bij de aller kleinsten. Het is niet te bevatten dat ouders zulke schattige baby’s te vondeling leggen. Hier hebben we ook nog wat meegebrachte spullen achter gelaten zoals gebreide kleren en wat speelgoed.

’s Middags hebben we Slavic helpen verhuizen. (Ze zijn bezig met het bouwen van een nieuwe kerk en daaraan ook een nieuw huis voor Slavic.) Met een paar man werd een ketting gevormd en met een rap tempo werden de dozen naar beneden gehaald. Het liep allemaal voorspoedig tot dat de pooltafel naar beneden moest. Het trapgat bleek te smal en we konden de tafel niet verder demonteren omdat we hem anders niet meer zouden kunnen monteren. Dus dan maar proberen de trapleuning er af te halen. Ook dat mocht niet baten en de muur kreeg het zwaar te verduren (sorry Slavic). Na een dik uur te hebben gemarteld besloten we maar weer terug naar boven te gaan. Ik kon het toch niet laten om het nog één keer te proberen op een andere manier. Bingo! Dat lukt.

Vanwege het weer konden we niet voetballen en dat is jammer. Maar hopelijk zal het vandaag wel lukken. De vorige keer was het erg leuk (beetje agressief op het eind). Maar we hadden gewonnen en dus willen de Oekraïners revanche.