Saying goodbye is never easy
Door: Lennart
Blijf op de hoogte en volg Lennart
01 Juli 2014 | Brazilië, Canoas
Gister was de laatste dag met een actieve planning. We zouden gaan evangeliseren voor de wedstrijd Duitsland-Algerije. Op het laatste moment werden de plannen gewijzigd. De auto van onze contactpersoon voor de evangelisatie was kapot en hij kon dus niet komen. Ook waren er geen bijbeltjes meer om uit te delen en waren de folders alleen nog in het Portugees. Dus werd de evangelisatieactie geannuleerd. In plaats daarvan hebben we nog een tiental ballen afgeleverd bij een school.
Omdat het de één na laatste dag was hadden ze voor ons een ‘afscheidsdiner’ gepland. Dit was voor ons een mooie gelegenheid om de Brazilianen bekend te maken met de Nederlandse keuken. ’s Ochtends voor dat we naar de school gingen hadden we boodschappen gedaan samen met onze gastheer. 8kg aardappelen, 8kg wortelen en 4kg uien, dit wordt natuurlijk… Hutspot. We hadden ook nog boerenkool willen maken maar dat hebben ze hier niet.
Het koken ging wat… moeizaam. We hadden niet veel ervaring met het koken in grote hoeveelheden en de benodigde materialen waren niet allemaal voor handen. Dus na veel gepruts en onsmakelijke taferelen hadden we een hutspot met tot pap gekookte aardappelen en net aan gare wortelen :). Onze gastheer stond het stilletjes toe te kijken en vond het volgens mij wel vermakelijk.
’s Avonds was dan het moment daar dat ze onze gerechten konden proeven. Rein en Pieter hadden het voorgerecht gemaakt: een boeren groente soep. En het hoofdgerecht, de hutspot, hadden Alma, Gosse en ik gemaakt. Tot mijn verrassing vonden ze het nog lekker ook. We hadden er zelfs een stukje gerookte worst bij, wat het natuurlijk helemaal afmaakt.
Na het eten was het tijd om afscheid te nemen van de meesten. Er was gelegenheid voor iedereen om even wat te zeggen en ze hadden een leuk presentje voor ons: een 'mate'. Dat is een speciale beker voor een typisch drankje (chimarrão) van deze staat in Brazilië. Het is bijzonder om te zien dat we in zo’n korte tijd, zo’n hechte band hebben opgebouwd. Her en der moest een traantje worden weggepinkt. Stiekem vind ik het wel jammer dat we weer naar huis gaan. Ik heb hier echte vriendschappen opgebouwd en van het moment dat we aankwamen heb ik mij hier altijd thuis gevoeld. Het is mooi om te merken dat we één zijn in Christus ongeacht de afstand, cultuur- en taalverschillen.
Omdat het de één na laatste dag was hadden ze voor ons een ‘afscheidsdiner’ gepland. Dit was voor ons een mooie gelegenheid om de Brazilianen bekend te maken met de Nederlandse keuken. ’s Ochtends voor dat we naar de school gingen hadden we boodschappen gedaan samen met onze gastheer. 8kg aardappelen, 8kg wortelen en 4kg uien, dit wordt natuurlijk… Hutspot. We hadden ook nog boerenkool willen maken maar dat hebben ze hier niet.
Het koken ging wat… moeizaam. We hadden niet veel ervaring met het koken in grote hoeveelheden en de benodigde materialen waren niet allemaal voor handen. Dus na veel gepruts en onsmakelijke taferelen hadden we een hutspot met tot pap gekookte aardappelen en net aan gare wortelen :). Onze gastheer stond het stilletjes toe te kijken en vond het volgens mij wel vermakelijk.
’s Avonds was dan het moment daar dat ze onze gerechten konden proeven. Rein en Pieter hadden het voorgerecht gemaakt: een boeren groente soep. En het hoofdgerecht, de hutspot, hadden Alma, Gosse en ik gemaakt. Tot mijn verrassing vonden ze het nog lekker ook. We hadden er zelfs een stukje gerookte worst bij, wat het natuurlijk helemaal afmaakt.
Na het eten was het tijd om afscheid te nemen van de meesten. Er was gelegenheid voor iedereen om even wat te zeggen en ze hadden een leuk presentje voor ons: een 'mate'. Dat is een speciale beker voor een typisch drankje (chimarrão) van deze staat in Brazilië. Het is bijzonder om te zien dat we in zo’n korte tijd, zo’n hechte band hebben opgebouwd. Her en der moest een traantje worden weggepinkt. Stiekem vind ik het wel jammer dat we weer naar huis gaan. Ik heb hier echte vriendschappen opgebouwd en van het moment dat we aankwamen heb ik mij hier altijd thuis gevoeld. Het is mooi om te merken dat we één zijn in Christus ongeacht de afstand, cultuur- en taalverschillen.
-
01 Juli 2014 - 17:55
Gerjan:
Ha Lennart,
Mooi om te lezen van je avonturen. Veilige reis terug!
Groeten
Gerjan -
01 Juli 2014 - 19:06
Inge:
Ha, dat was een mooie kookervaring! 16 kilo aan aardappels en wortels.... Met hoeveel uitgehongerde mensen eten jullie daar??
Ik heb bewondering voor jullie gastheer dat hij alleen maar toekeek. Onsmakelijke taferelen (in zijn keuken?) 5 onervaren koks die in een onverstaanbare taal met elkaar een maaltijd moeten bereiden..... Hahaha, petje af!
-
01 Juli 2014 - 20:33
Arjan Jonker:
Nou, het zag er wel uit als hutspot.
Goede terugreis ! -
01 Juli 2014 - 21:11
Oma Jonker:
Hoi Lennart,dus het zit er weer op,en nou weer terug naar zwolle.Een ervaring rijker.Een goei reis terug en tot horens lfs opa en oma.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
