Cataratas - part II

Maandag. Vandaag stond de Argentijnse zijde op het programma. Van de toeristinformatie kregen we te horen dat we de lokale bus konden nemen en zo aan de Argentijnse zijde konden. Dus wij gingen vol goede moed onderweg. Bij de grens reden we gewoon langs de Braziliaanse douane, precies hetzelfde als naar Paraguay. Maar bij Argentinië moesten we de bus uit: paspoortcontrole. Dit was geen probleem en ik heb een mooie Argentijnse stempel in mijn paspoort.

In de stad kwamen we er achter dat deze bus niet verder ging en het was nog wel een heel eind naar het park... Na wat te hebben rond gevraagd was er een reisorganisatie die de trips naar het park verzorgde. En zij wisten ons te vertellen dat we in het park alleen met Pesos te recht konden. Een behoorlijke domper en we moesten snel opzoek naar een automaat want de volgende bus zou over 10 minuten vertrekken... Gelukkig hebben we die gehaald maar het was nog eens een dik half uur reizen, al met al was het 11 uur toen we aankwamen.

Het park zelf is een stuk rustiger dan de Braziliaanse zijde en maar goed ook want de wandelpaden zijn smalle steigers met aan weerszijden leuningen. Dus er passen niet zoveel mensen naast elkaar.
Aan de Braziliaanse zijde zie je de cataratas van af de overkant van de rivier, aan de Argentijnse zie je de cataratas van bovenaf. Van de eerste (serieuze) watervallen tot nu ik dit schrijf vragen we ons af: waarom is de Braziliaanse zijde populairder?! Argentinië is zo waar nog mooier!!! Je krijgt echt het gevoel dat je er veel meer me verbonden bent en de uitzichten zijn nog mooier om vanaf de ene watervallen de andere te zien. Bekijk de foto's en oordeel zelf ;)

Wat hetzelfde is aan beide kanten is de natuur, dat is echt prachtig. Je loopt dwars door de jungle van de ene waterval naar de andere. Wat wel wat tegenviel waren de dieren, je ziet er maar weinig. Oké, De mascotte van het park wil je niet tegenkomen (dat is namelijk een jachtluipaard) maar verder kom je niet heel veel tegen. Behalve... De quati (de neusbeer). Die zijn er heel veel en verschikkelijk brutaal. Ze komen in groepen langs de terrasjes struinen, opzoek naar eten. En dat weten ze te vinden!
We hadden net een route gelopen en we waren erg hongerig. Dus hadden we wat broodjes en een reep chocolade gekocht. we zaten op het terras te eten toen er zo'n groepje aankwam. Ze lopen dwars tussen de toeristen door en klimmen af en toe op een stoel of tafel, zo ook bij ons. Vanwege de vele waarschuwingen dat die beesten je serieus pijn kunnen doen en je ze niet moet voeren, besloten we op de staan en ons eten te verstoppen. Helaas zagen we te laat dat de reep chocolade nog op de tafel lag en de uitstekende neus van de quati had hem snel gevonden. Voordat ik iets kon doen rende hij er zo mee vandoor... Dag chocolade... En we hadden hem nog niet eens geopend.

Wat misschien een reden kan zijn dat het rustiger is aan Argentijnse zijde is dat het minder goed bereikbaar is. Het is meer gedoe onderweg. Op de terugweg moesten we haasten want de laatste bus terug naar Brazilië zou vertrekken om 6 uur. Dus we moesten eerst terug naar de stad om vandaar weer de bus terug naar Brazilië te nemen. We waren precies op tijd maar we hadden alleen nog maar een paar Reais (Braziliaans geld) en een paar Pesos (Argentijns geld). Gelukkig was de verkoper ons goed gezind en werden we zelfs gematst, we kregen een beetje korting zodat we net genoeg hadden.

Inmiddels zijn we weer terug in Porto Alegre. Het zijn de laatste dagen... Aanstaande vrijdag vlieg ik weer terug. We zien er vreselijk tegenop en wordt straks erg wennen om leven weer via Skype te delen... Nog maar even niet aandenken.